na wyścigach konnych

См. также в других словарях:

• fuks — m IV, D. a, Ms. fukssie; lm M. y 1. B.=D.; lm B.=M. (także B.=D. tylko o mężczyznach) żart. «osoba początkująca w jakimś zawodzie, robiąca coś po raz pierwszy; nowicjusz; także student pierwszego roku» 2. pot. «niespodziewane powodzenie;… …   Słownik języka polskiego

• długość — Wyprzedzić, zwyciężyć itp. o długość, o kilka długości «w zawodach wioślarskich, wyścigach konnych: wyprzedzić, zwyciężyć itp. o tyle, ile wynosi długość (kilka długości) łodzi, konia itp.»: Właśnie tego dnia hrabia Quiberon stracił na chwilę… …   Słownik frazeologiczny

• bukmacher — m IV, DB. a, Ms. bukmachererze; lm M. bukmachererzy, DB. ów «osoba pośrednicząca przy zawieraniu zakładów na wyścigach konnych, psów albo imprezach sportu zawodowego (głównie boksu) lub bezpośrednio je zawierająca» ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

• derby — n ndm 1. sport. «największa doroczna klasyczna gonitwa dla trzyletnich koni na wyścigach konnych» Zwycięzca wielkiego derby w Warszawie. 2. sport. «mecz dwu lokalnych drużyn traktowany niezależnie od rangi (towarzyski, mistrzowski) jako… …   Słownik języka polskiego

• długość — ż V, DCMs. długośćści; lm MD. długośćści 1. «rozciągłość linii albo płaszczyzny w tym kierunku, w którym dwa skrajne punkty leżą w największej odległości od siebie; w matematyce: liczba rzeczywista wyrażająca wielkość odcinka; w fizyce: jedna z… …   Słownik języka polskiego

• gonitwa — ż IV, CMs. gonitwawie; lm D. gonitwaitw 1. «gonienie, bieganie, ściganie się, pościg» Zmęczyć się gonitwą. ∆ med. Gonitwa myśli «chorobliwe przyśpieszenie toku myślenia połączone zwykle z bezładnymi wypowiedziami, będące objawem pewnych chorób… …   Słownik języka polskiego

• handicap — [wym. handikap] m IV, D. u, Ms. handicappie; lm M. y 1. sport. «sztuczne wyrównanie szans w zawodach przez uprzywilejowanie słabszego przeciwnika, np. w wyścigach konnych mniejsze obciążenie konia gorszej klasy; fory» Stosować handicap. 2. rzad.… …   Słownik języka polskiego

• obstawić — dk VIa, obstawićwię, obstawićwisz, obstawićstaw, obstawićwił, obstawićwiony obstawiać ndk I, obstawićam, obstawićasz, obstawićają, obstawićaj, obstawićał, obstawićany 1. «zgromadzić ludzi lub przedmioty naokoło lub wzdłuż czegoś; otoczyć,… …   Słownik języka polskiego

• postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… …   Słownik języka polskiego

• wyrównanie — n I 1. rzecz. od wyrównać. 2. lm D. wyrównanieań «suma uzupełniająca niedobory, niedostateczne uposażenie itp.; rekompensata» Dostać wyrównanie. Wyrównanie za nadliczbowe godziny pracy. 3. lm D. wyrównanieań lotn. «powrót statku powietrznego do… …   Słownik języka polskiego

• zrujnować — dk IV, zrujnowaćnuję, zrujnowaćnujesz, zrujnowaćnuj, zrujnowaćował, zrujnowaćowany 1. «doprowadzić do ruiny, do zniszczenia; zburzyć, zniszczyć» Huragan zrujnował osadę. Dom został zrujnowany w czasie wojny. ◊ Zrujnować zdrowie, nerwy itp.… …   Słownik języka polskiego